Zadeldakliggers met een rechte onderzijde zijn een zeer economische oplossing, omdat de krachten op een efficiënte manier door de liggers worden overgebracht en omdat de vorm van de liggers overeenkomt met de dakhelling. De bovenkant van de liggers heeft de minimale dakhelling van 2 – 5° die noodzakelijk is voor de afvoer van hemelwater. Op de plaats van de hoogste buigspanning in het midden tussen de steunpunten vloeit de vereiste dwarsdoorsnede om het buigmoment over te dragen voort uit de vastgestelde helling. Door de liggers aan een of beide zijden uit te voeren als uitkragende ligger wordt de constructie nog economischer, omdat de momenten hierdoor optimaal worden verdeeld. Hierbij is het van belang dat de lengte van de uitkraging normaal gesproken niet meer dan 25% van de overspanning tussen de steunpunten bedraagt. De overkappingen die hierbij ontstaan kunnen als overdekte tijdelijke opslagplaats of als parkeerplaats voor motorvoertuigen worden gebruikt. Zadeldakliggers worden voor industriële, sport- en recreatiegebouwen gebruikt. Als dakbedekking kunnen koude en warme daken worden gebruikt. Hierbij worden de dakplaten of zonder extra secundaire constructie van spant tot spant in de lengterichting van de hal of door middel van gordingen van de nok tot de goot gelegd. De dakconstructie wordt op kolommen van hout, beton of staal gelegd. Sparingen voor buizen en leidingen (verwarming, sprinklersysteem) worden aan de buitenkant met liggers versterkt. Bij het ontwerpen van het gebouw moet rekening worden gehouden met een breedte-hoogteverhouding van 1:10. Verder moet aandacht besteed worden aan een passende kipstabiliteit van de liggers door middel van verbanden of dakschijven.

Dit type liggers biedt dezelfde voordelen als de zadeldakliggers met een rechte onderzijde, maar hierbij is een dakhelling van 20° mogelijk. Hierdoor kunnen ook dakbedekkingen worden uitgevoerd, waarbij een grotere dakhelling noodzakelijk is voor de afvoer van hemelwater, zoals dakpannen. Bij een grotere dakhelling ontstaan trekspanningen in het midden van de liggers die via extra versterkingsschroeven, draadstangen of planken aan de buitenkant moeten worden versterkt. Deze maatregelen moeten bij de aanvraag expliciet worden genoemd. De nok wordt bij deze liggers meestal constructief niet belast en kan ook vervangen worden door een opzetstuk. Bij het uitvoeren van een lichtkoepel bij de nok kan deze helemaal worden weggelaten. Bij het ontwerp moet in de gaten worden gehouden dat de grotere dakhelling invloed kan hebben op het transport. Normaal gesproken is de maximale transportbreedte circa 3,50 m. Bij het ontwerpen van het gebouw moet rekening worden gehouden met een breedte-hoogteverhouding van 1:10. Bij de aanvraag moet rekening gehouden worden met de kipstabiliteit van de liggers door middel van windverbanden of dakschijven.